باورم کن!
باورم کن!
این قصه رویا نیست
این تمام حس و حال من است
باورم کن!
گرفتن دستانت باور عمیق زندگیست
باورم کن!
فقط یه بار دیگر باورم کن!
با تو میشود از لحظه ها گذشت
تو را به خاطر تمام لحظه های در پیش رویت باورم کن.
من در کلامم گم میشم چون باد
از باد میگزرم تا به باران برسم
تو را به باران قسمت میدهم باورم کن.
مگذار بیش از این رنج سرد سرمای تنهایی مرا از ریشه بخشکاند
با صدای گرمت من سخن بگو!
تو را به صدای مهربانت قسم میدم که یکبار دیگر باورم کن!
باورم کن!
آره عمیقا میگم
از ته این دل زمستون زده میگم
باورم کن! باورم کن!
فقط یک بار دیگر.
+ نوشته شده در پنجشنبه بیست و چهارم فروردین ۱۳۹۱ ساعت 21:35 توسط احسان
|
بگو پس از کدامین بارش چشمهایم آفتاب چشمهایت را خواهم دید